Ένα πλεονέκτημα της Θεσσαλονίκης που συνηθίζουμε όλοι μας να ξεχνάμε, είναι πως -για μεγαλούπολη- η πόλη μας είναι... μικρή. Τόσο μικρή, που μπορείς ακόμα να ξεκινάς από τη μια άκρη του κέντρου της, τη ΧΑΝΘ, και να φτάνεις περπατώντας σε 20 λεπτά στην Δωδεκανήσου, έχοντας προλάβει (κι αυτό είναι το σημαντικότερο) να ανταλλάξεις 5 ή 10 καλημέρες και χειραψίες, ή αγκαλιές, με γνωστούς και φίλους που θα συναντήσεις τυχαία.
Κι όμως, το πλεονέκτημα αυτό, το ανέξοδο, το καθημερινά διαθέσιμο, έχουμε αποτύχει να το κάνουμε "εργαλείο", με κύρια ευθύνη των
ανθρώπων που έχουν διοικήσει και διοικούν αυτή την πόλη, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο.
Αυτό το "δέσιμο" της μικρής κοινωνίας, η Θεσσαλονίκη δεν το έχει εκμεταλλευθεί, διότι το "αξιοποιούν" οι ταγοί της τοπικής κοινωνίας, περισσότερο για να ενισχύσουν το προσωπικό τους "λαοφιλές" προφίλ -συχνά ο ένας σε βάρος του άλλου- και λιγότερο για να το επιστρατεύσουν υπέρ της επίτευξης κοινά ωφέλιμων αποτελεσμάτων.
Δυστυχώς, θεωρούν πολλοί εξ` αυτών (όχι όλοι ευτυχώς), πως κάθε κινητοποίηση πλήθους Θεσσαλονικέων, πρέπει να έχει ένα χρώμα σημαίας στην κεφαλή, ένα πρόσωπο στο επίκεντρο, κάποια ψηφοθηρία στα «ψιλά γράμματα», τετριμμένα συνθήματα στον τηλεβόα…
Πόσο συχνά έχουμε δει καλές ιδέες να υπονομεύονται, μόνο και μόνο για να μην τυχόν πάρουν τα εύσημα οι εμπνευστές και γίνουν... πιο λαοφιλείς από κάποιους άλλους;
Πόσο συχνά έχουμε δει "καλά άλογα" να αποσύρονται από την κούρσα προς το στόχο, λόγω απογοήτευσης από το θέαμα εκείνων που επιμένουν να προωθούν το... "κουτσό άλογο", επειδή ελπίζουννα το δουν σύντομα να πέφτει για να πάρουν τη θέση του;
Και καταλήγουμε από το «δέσιμο» της… μικρής μεγαλούπολης, να μας μένουν οι χειραψίες.
Οι άξιοι υπάρχουν, είναι παρόντες, συμμετέχουν, προσφέρουν όπου και ό, τι μπορούν, ενίοτε υπερβαίνοντας εαυτούς. Και τους ξέρουμε. Δεν έχουμε παρά να τους κοιτάξουμε, με ειλικρίνεια και να τους συγκρίνουμε ουσιαστικά με τους μέτριους. Διότι δυστυχώς, έχουμε συλλογικά δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους μέτριους, με αποτελέσματα κάτω του μετρίου.
Κι αν πάρουν τα ηνία οι άξιοι, τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε πραγματικά σε ενεργοποίηση της δυναμικής μιας πόλης ενωμένων πολιτών με κοινούς στόχους και κοινές προσπάθειες.
Διότι να το ξέρετε. Όταν οι άξιοι διοικούν, ακόμα και οι μέτριοι φέρνουν αποτελέσματα, διότι ο άξιος δεν διστάζει να βοηθήσει τον μέτριο να προοδεύσει.
Γι` αυτό άλλωστε και είναι άξιος.
Αντίθετα, οι μέτριοι είναι εκείνοι, που όταν διοικούν παραμερίζουν τους άξιους, από φόβο, μήπως αναδειχθεί η μετριότητά τους…
Να λοιπόν τι θα έπρεπε να ευχόμαστε για να είναι μια Καλή Χρονιά το 2013 για τη Θεσσαλονίκη: Περισσότερους άξιους σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, όσο είμαστε ακόμα αρκετά «μικρή» μεγαλούπολη για να κινητοποιείται πιο εύκολα η αλληλεγγύη και η συλλογικότητά μας.
Καλή Χρονιά, σας εύχομαι. Και άξια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια είναι καλοδεχούμενα, ακόμα και όταν διαφωνείτε με τα αναγραφόμενα. Μόνος κανόνας, η στοιχειώδης ευγένεια και ο σεβασμός του συνομιλητή