Η Θεσσαλονίκη ξυπνά... στην εγχείρηση!

Του Βαγγέλη Μωυσή
Γεμάτα «εγχειρήματα» ήταν τα όνειρα αυτής της πόλης και όλο ξυπνούσε στην «εγχείρηση»! Αυτό γινόταν στις εποχές των παχιών αγελάδων, λογικό είναι να συμβαίνει και τώρα, που οι αγελάδες είναι ισχνές και ψοφολογάνε…
Τι θέλετε αγαπητοί Θεσσαλονικείς; Μετρό; Ωραία. Πάρτε 20 χρόνια όνειρο:
Έτσι θα το χαράξουμε, τόσους θα εξυπηρετεί, εκεί θα σταματάει, θα είναι πιο όμορφο από της Αθήνας, πιο γρήγορο, θα μυρίζει γαρδένια, θα έχει και αρχαιότητες ολούθε για να αισθάνεται ο επιβάτης υπερήφανος για την ιστορία της πόλης του, θα σκάψουμε σε τόσο βάθος, θα δώσει τόσες θέσεις εργασίας, θα έχει γύρω –γύρω χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, θα μειώσει το κυκλοφοριακό, θα μειώσει τη ρύπανση, θα αυξήσει την κίνηση στην αγορά. Σε τι χρώμα το θέλετε; Θα είναι έτοιμο το 1998, το 2000, το 2008, το 2012, το 2015…

Και φυσικά, ξυπνήσαμε στη μέση της εγχείρησης, με τις λαμαρίνες της ασχήμιας να σκουριάζουν σε εργοτάξια αναδουλειάς, με θέσεις εργασίας κακοπληρωμένες, ή απλήρωτες επί μήνες, με καταστήματα άδεια πίσω από τις λαμαρίνες και τις τρύπες, με τους μετροπόντικες να βγάζουν αρουραίους, με τα αρχαία να γίνονται αφορμή …υπερτιμολογήσεων και καθυστερήσεων, με το χρονοδιάγραμμα απροσδιόριστο και με το κράτος (ασχέτως του ποιος κυβερνά) όμηρο των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.
Τι θέλετε καλοί μου; Υποθαλάσσια οδική αρτηρία; Όλη δική σας. Τόσο θα κοστίσει, έτσι θα χρηματοδοτηθεί, από εκεί θα μπαίνει, απ` εδώ θα βγαίνει, τόσα αυτοκίνητα θα περνάνε, τότε θα ξεκινήσει, τότε θα τελειώσει και τόσο θα είναι τα διόδια . Και γιατί τόσο; Ε, πόσο να ναι; Ας είναι άλλο τόσο, μη μας ξεραθεί η κολοκυθιά που παίζουμε.
Και πάλι στην εγχείρηση ξυπνήσαμε, αφού ούτε καν ξεκίνησε και ούτε θα τελειώσει ποτέ, διότι φρόντισαν γι` αυτό μια χούφτα πυργοδέσποινες των ρετιρέ της Παραλίας που φοβήθηκαν μη χάσουνε τη θέα και ρίξανε όλα τα μεγάλα μέσα, άσε που δεν υπήρχε «σάλιο», και όσο να` ναι βόλεψαν και οι διαμαρτυρίες, γιατί θα είχαμε μείνει με καμιά τρύπα να ρουφάει νερό της θάλασσας και ψάρια…
Τι είπατε; Ζώνη Καινοτομίας; Βεβαίως. Τόσα στρέμματα θα είναι, όταν βρούμε που να τη βάλουμε, θα έρθουν η Microsoft, και η NASA άμα λάχει, τόσες θέσεις εργασίας, τόσες επενδύσεις, να και η Silicon Valley της Θεσσαλονίκης, κάνε ααααα, να σου δώσω και τρίγωνο Πανοράματος!
Και πάνω στο νυστέρι μας βγήκε το «αααα», αφού η μόνη Ζώνη που είδαμε, ήταν αξεσουάρ στο φόρεμα της Άννας Διαμαντοπούλου, που έβαλε όλους τους καινοτόμους φορείς υπογράψουνε μνημόνιο συνεργασίας (συνεταιρισμό να το πεις , δεν λαθεύεις) και έχουμε και ένα φορέα να πληρώνουμε, αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς γιατί. Αφού οι καινοτόμοι της Θεσσαλονίκης που μπορούνε, καινοτομούνε έτσι κι αλλιώς…
Μήπως θέλετε ΔΕΘ; Που ακριβώς; Στη Μίκρα; Στη Σίνδο; Στο Λαγκαδά; Ενιαία ή σπαστή; Έτσι ή γιουβέτσι; Εμπορική ή πανηγυράκι; Μουράτη ή γκλαμουράτη; Με Helexpo ή χωρίς; Με τα σημερινά της στρέμματα μητροπολιτικό πάρκο, ή πανεπιστήμιο;
Και πάλι στην εγχείρηση ξυπνάμε, με χειρουργό τον υφυπουργό ανάπτυξης Νότη Μηταράκη αυτή τη φορά και χωρίς φωνή διαμαρτυρίας από εκεί που θα έπρεπε...
Διότι, σε καιρούς περιορισμού δαπανών, τι είχε απομείνει μεταξύ των εφικτών και όχι πολυδάπανων ονείρων αυτής της πόλης;
Να γίνει ορμητήριο εξωστρέφειας, με τη ενθαρρυντική κάλυψη της Πολιτείας, η οποία θα έκανε την πόλη έδρα του νέου φορέα εξωστρέφειας που είχε βαλθεί να δημιουργήσει. Μπας και μεταφερθεί ουσιαστικά στη Θεσσαλονίκη μια από τις ουσιώδεις διεργασίες που φέρνουν πόρους και ρόλους, αλλά και «ψαρεύουν» επενδυτικά κεφάλαια σε πιο βαθιά νερά…
Αλλά όχι! Ο φορέας της εξωστρέφειας, θα είναι, λέει, στη Αθήνα. Και αυτός...
Διότι η Θεσσαλονίκη πρέπει πάντα να ξυπνάει τυφλωμένη από τους προβολείς του «χειρουργείου»! Και αυτό θα συμβαίνει, μέχρι να έρθει η ώρα που η πόλη θα αποκτήσει ηγετικό team, πολιτικών προσωπικοτήτων που θα έχουν τα κότσια πρώτα να συνεργαστούν μεταξύ τους χωρίς κομματικά και ιδεολογικά «κολλήματα» ή προσωπικά κόμπλεξ και ύστερα να βαρέσουν το χέρι στο τραπέζι και να πουν… «φτάνει ρε»! «Ως εδώ!» «Δώσαμε!» «Ώρα να πάρουμε!»
Και να χρησιμοποιούν τον πληθυντικό για την πόλη. Όχι για την πάρτη τους...
Δεν αρκεί ένας. Χρειάζονται τουλάχιστον 2-3 ηγετικές φυσιογνωμίες με πυγμή πραγματική, και ουσιαστική. Όχι επικοινωνιακή! Όχι από αυτή που επιδεικνύεται μπροστά στις κάμερες, μα από εκείνη την αθέατη, που φέρνει αποτέλεσμα πίσω από αυτές! Διότι αποδείχτηκε ως τώρα, πως οι φωνές μπροστά στις κάμερες, έμεναν εκει: Στον «αέρα», μαζί με τα λόγια...