Η κυβέρνηση, όπως φαίνεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, “εισπράττει” την αισιοδοξία του κόσμου, πως θα επιστρέψει μια κάποια ρευστότητα στην αγορά για να κινηθεί επιτέλους η πραγματική οικονομία. Κι αν η προσπάθειά της απειλείται αυτή τη στιγμή από κάποιον, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι… τραπεζικοί σαμποτέρ.
Ποιοι είναι αυτοί; To εξηγεί ο διάλογος που είχα με έναν φίλο ιδιοκτήτη μεγάλης εταιρείας... Τον ρώτησα, λοιπόν, πως πάνε οι δουλειές.
Μου απάντησε:
«Καλά. Για τους επόμενους δύο μήνες δεν κλείνω. Σε δύο μήνες ξαναρώτα με.»
Τι σόι καλοσύνη έχει αυτό, τον ρώτησα. Και μου εξήγησε.
«Σήμερα στον κλάδο μου, κατέχω το 70% της αγοράς και είμαι ο πρώτος», μου είπε. «Ξέρεις πόσα τεμάχια προϊόντος πουλούσα το μήνα κάποτε, που ήμουν δεύτερος;»
Δεν ήξερα…
«Πουλούσα 16.000! Ξέρεις πόσα πουλάω τώρα που είμαι πρώτος;»
Πάλι δεν ήξερα…
«Λιγότερα από 9.000. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;»
Υποψιαζόμουν, αλλά θα μου το έλεγε ούτως ή άλλως …
«Σημαίνει, να βράσω την πρωτιά, αν ο κόσμος δεν έχει λεφτά για να αγοράσει αυτό που πουλάω.»
Σώπασα. Εκείνος συνέχισε:
«Για να διατηρήσω ακόμα κι αυτό το νούμερο πωλήσεων, πρέπει να επενδύσω για να εκσυγχρονίσω την υποδομή μου. Πρέπει επίσης να πληρώσω τους παραγωγούς της πρώτης ύλης με “ζεστό” χρήμα, ώστε να κάνουν σωστή δουλειά και να έχω άφθονη και ποιοτική πρώτη ύλη. Αν δεν τους δώσω “ζεστό” χρήμα, θα αρχίσουν να κάνουν “εκπτώσεις” στην ποιότητα της δουλειάς τους, θα πάρω κακή πρώτη ύλη και θα παράγω χαμηλότερης ποιότητας προϊόν. Τα τελευταία δύο χρόνια, λοιπόν, λειτουργώ με ίδια κεφάλαια. Έριξα 5.000.000 ευρώ στην επιχείρηση. Και τώρα σκέφτομαι αν πρέπει να την κλείσω. Ξέρεις γιατί; Για να κερδίσω τα επόμενα 5.000.000 ευρώ που δεν θα χρειαστεί να βάλω!»
Τον ρώτησα λοιπόν, γιατί δεν απευθύνεται στην τράπεζά του, αφού έχει μια υγιέστατη εταιρεία, ώστε να μη χρειαστεί να βάζει ίδια κεφάλαια. Και τότε μου αποκάλυψε τον τραπεζικό “σαμποτέρ”.
«Το έκανα και το κάνω. Ξέρεις ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μου λένε, “αααα, εσύ είσαι μια χαρά, δεν έχεις πρόβλημα”, λες και πρέπει να αποκτήσω. Μου προσφέρουν επιτόκιο 10%, όταν κάποτε πλήρωνα 3%. Δηλαδή για να πάρω 5.000.000 ευρώ δάνειο, πρέπει να πληρώσω και νταβατζηλίκι 500.000 ευρώ. Δέχομαι. Μου λένε “θα δούμε”. Τους λέω, ότι αν “δούμε” σε μια εβδομάδα, καλώς, γιατί οι παραγωγοί τώρα τα χρειάζονται τα χρήματα. Και μου ξαναλένε “θα δούμε”. Δυστυχώς όμως, ποτέ δεν “βλέπουμε” εγκαίρως. Κι εγώ πρέπει να ξαναβάλω το χέρι στην τσέπη, στα ίδια κεφάλαια, μέχρι που μια μέρα, θα πιάσω μόνο φόδρα. Εκτός αν στο μεταξύ πιάσω τα κλειδιά και βάλω λουκέτο! Και ξέρω πως αν βάλω λουκέτο τώρα για να σώσω τα τελευταία μου 5.000.000 θα με λένε καπιταλιστικό γουρούνι. Μα αν τα ρίξω κι αυτά στη χοάνη και μείνω άφραγκος, πως θα με λένε; Μήπως θα με πούνε και βλάκα;»
Δεν είπε “βλάκα”. Άλλον όρο χρησιμοποίησε…
Με λίγα λόγια:
Οι... τραπεζικοί σαμποτέρ υπονομεύουν τις ευκαιρίες που δημιουργούν οι κυβερνητικοί χειρισμοί για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας, όταν εγκαταλείπουν ακόμα και τις υγιείς επιχειρήσεις σε έναν μοναχικό αγώνα απέναντι στην κρίση. Αν η υπάρχουσα συγκρατημένη αισιοδοξία δεν επιβεβαιωθεί σύντομα, μπορεί εύκολα να μεταμορφθωθεί σε νέα, ακόμα χειρότερη απαισιοδοξία. Και αυτό θα συμβεί, αν το τραπεζικό σύστημα δεν αναλάβει τις ευθύνες του έναντι της αγοράς, άμεσα, ενισχύοντας τη ρευστότητα...
Και στο κάτω - κάτω της γραφής, το θέμα δεν είναι αν θα δικαιωθεί ή όχι η κυβέρνηση... Το ζητούμενο είναι να δικαιωθούν οι υγιείς μονάδες της οικονομίας, που περιμένουν την επανεκκίνηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια είναι καλοδεχούμενα, ακόμα και όταν διαφωνείτε με τα αναγραφόμενα. Μόνος κανόνας, η στοιχειώδης ευγένεια και ο σεβασμός του συνομιλητή