Δεν βλέπω συχνά όνειρα. Συνήθως κοιμάμαι σαν τούβλο...
Προχθες, όμως, είδα ένα. Ίσως επειδή μου έκατσε βαριά η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.
"Σιγά το πρωτότυπο", θα σκεφτείτε, αλλά στο όνειρό μου είδα...
...πως ήμουνα κυβερνήτης της Ελλάδας (δεν ξέρω αν λεγόμουν πρωθυπουργός, πρόεδρος, ή απλώς κυβερνήτης, διότι ξέρετε δα, πόσο μπερδεμένα και
άσχετα με τους κανόνες της πραγματικότητας μπορεί να είναι τα όνειρα)...
Ως κυβερνήτης της Ελλάδας λοιπόν, δεν έκανα τίποτα σπουδαίο σ` αυτό το όνειρο. Ούτε μνημόνια κατήργησα, ούτε τους μισθούς πήγα στα 3.000 ευρώ την εβδομάδα, ούτε έκανα την Μέρκελ καμαριέρα σε ελληνικό ξενοδοχείο.
Απλώς, έβαλα σε εφαρμογή ένα σχέδιο (στον ύπνο μου πάντα).
Έβαλα, λέει, μπρος, την κατασκευή ενός συγκροτήματος σταδίων και γηπέδων κοντά στην αρχαία Ολυμπία και στα πέριξ. Όχι τρελλά πράγματα. Να χωράνε μερικές δεκάδες χιλιάδες θεατές στην καλύτερη περίπτωση. Και όχι για όλα τα αθλήματα. Μόνο για τα κλασσικά αθλήματα. Στίβο, πάλη, ιππικούς αγώνες, κ.λ.π.
Παράλληλα, λέει, κατέθεσα προσφυγή σε όλα τα διεθνή φόρα και σε όλα τα διεθνή δικαστήρια, απαιτώντας να αναγνωριστεί ως ονομασία προέλευσης αποκλειστικού δικαιώματος της Ελλάδας, κάθε όρος και κάθε λέξη που σχετίζεται με "Ολυμπιακούς Αγώνες", "Olympic", "Olympia", "Ολυμπιάδα", κ.λ.π. Ζητούσα μάλιστα, να απαγορεύεται η χρήση κάθε τέτοιου όρου, χωρίς την άδεια της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης.
Και επιπλέον, λέει, ανακοίνωσα τη διοργάνωση των αυθεντικών Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα (ανοιχτών στη συμμετοχή αθλητών απ` όλο τον κόσμο), κάθε τέσσερα έτη.
Κι ύστερα ξύπνησα...
Δημοσιευτηκε στο ιστολόγιο της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια είναι καλοδεχούμενα, ακόμα και όταν διαφωνείτε με τα αναγραφόμενα. Μόνος κανόνας, η στοιχειώδης ευγένεια και ο σεβασμός του συνομιλητή