Εικόνες της κρίσης: Στο 30% τα "λουκέτα" και έπεται συνέχεια.

Το παράδειγμα της Καλαμαριάς ...απηχεί
το κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Το μικρομεσαίο εμπόριο στον "αναπνευστήρα"!

Του Βαγγέλη Μωυσή

Η εικόνα είναι αποκαρδιωτική, καθώς προσπερνάς διαδοχικά "λουκέτα" και ξενοίκιαστους ισόγειους χώρους καταστημάτων. Σχεδόν έναν κλειστό, για κάθε δύο ή τρεις ανοιχτούς. Η αίσθηση είναι εντελώς διαφορετική όταν περπατάς σε όλο το μήκος ενός κεντρικού οδικού άξονα, σε σχέση με αυτή που έχεις όταν τον διατρέχεις με το αυτοκίνητο και με το βλέμμα στυλωμένο μπροστά.

Βρισκόμαστε στην Καλαμαριά. Οδός Εθνικής Αντιστάσεως. Η μία πύλη του αστικού ιστού της Θεσσαλονίκης εξ ανατολών. Προνομιακή περιοχή στα μάτια πολλών. Όμως, όπως έχουμε μάθει εδώ και καιρό...

...η κρίση δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις.

Ακριβώς 154 ισόγειους χώρους καταστημάτων έχει η οδός Εθνικής Αντιστάσεως, από το άγαλμα του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι το ύψος της Γρηγορίου Κυδωνιών. Από αυτούς οι 37 είναι "λουκεταρισμένοι" και ξενοίκιαστοι. Το 24% δηλαδή. Κι από τους 117 που λειτουργούν ακόμα, είναι φανερό πως οι περισσότεροι υπολειτουργούν, ή φλερτάρουν επικίνδυνα με του "λουκέτο" καθώς διαφημίζουν "γιγαντιαίες" προσφορές της τάξεως του 70% μπας και ...σταυρώσουν πελάτη για να συνεχίσουν, ή με την ελπίδα να ξεπουλήσουν το απόθεμα και να κλείσουν οριστικά.

Ακόμα χειρότερη είναι η εικόνα στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου, την προέκταση της Ανδριανουπόλεως, στο αντίστοιχο τμήμα της (από την Γρηγορίου Κυδωνιών, ως το άγαλμα του Α.Παπανδρέου). Μέτρησα 97 χώρους καταστημάτων. Οι 30 "λουκεταρισμένοι". Το 31% και κάτι ψιλά για τους λάτρεις των ποσοστών. 

Χάσκουν σαν "τρύπες" σε ένα ...σαρακοφαγομένο παρελθόν, χώροι που φιλοξενούσαν λαμπερές αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, έπιπλα πολυτελείας, οικιακά είδη, γνωστές φίρμες εμπορίας ειδών υγιεινής, διάσημα παιχνιδάδικα, αλλά και μικρότεροι χώροι, που στέγαζαν καταστήματα ειδών διακόσμησης, είδη πληροφορικής, ή ακόμα και ...γραφείο τελετών.

Α! Υπάρχει και ένας χώρος, που εντελώς κόντρα στο ρεύμα, ανακαινίζεται για να λειτουργήσει. Στην Ελευθερίου Βενιζέλου. Έμαθα πως πρόκειται να γίνει υποκατάστημα ενός φημισμένου για τα μιλ-φέιγ του ζαχαροπλαστείου. Οι Έλληνες το ρίχνουν στα γλυκά για να καταπολεμήσουν την κατάθλιψη...

"Η εικόνα είναι ακριβώς η ίδια και στο κέντρο του Δήμου, στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς και στην κεντρική οδό Πασαλίδη", μου είπε ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Καλαμαριάς Νίκος Κορωνάκης. "Περίπου το 30% των καταστημάτων έχει βάλει ήδη λουκέτο και έπεται συνέχεια. Είναι η πρώτη φορά που έχουμε κλειστούς και ξενοίκαστους χώρους καταστημάτων στον πεζόδρομο. Όσοι είχαν δάνεια και δεν είχαν αρκετές οικονομίες, ήταν οι πρώτοι που έκλεισαν. Συνεχίζουν να λειτουργούν όσοι αντέχουν να ...χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις τους, με την ελπίδα να στρώσουν τα πράγματα."

Η αγορά της Καλαμαριάς, λόγω γεωγραφικής εγγύτητας, αισθάνεται αρκετά και την πίεση της λειτουργίας μεγάλων εμπορικών κέντρων στην Πυλαία και στην έξοδο της Καλαμαριάς, προς Μίκρας. Όμως τελικά, άλλα πράγματα είναι αυτά που που απειλούν ...να τη "σβήσουν" από τον εμπορικό χάρτη.

Αν υποθέσουμε πως το μικρομεσαίο λιανεμπόριο φυτοζωεί διασωληνωμένο...στον "αναπνευστήρα", ο εμπορικός κόσμος φοβάται πως τα νέα μέτρα που θα εφαρμοστούν, θα δώσουν τη χαριστική βολή και θα βγάλουν τον "αναπνευστήρα" από την πρίζα.

"Όπως έδειξε η πρόσφατη έρευνα, του Σεπτέμβρη, για τα κλειστά καταστήματα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, από τις 5.197 επιχειρήσεις του ιστορικού κέντρου, έχουν βάλει λουκέτο οι 1399, ποσοστό 27%", μου θυμίζει η Διευθύντρια του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Χριστίνα Μολφέση. "Τα νέα μέτρα, ιδιαίτερα τα φορολογικά, σαφώς απειλούν να εκτινάξουν αυτό το ποσοστό."

"Το μικρομεσαίο λιανεμπόριο βρίσκεται υπό διωγμόν, επειδή η κεντρική πολιτική προσέγγιση, υποστηριζόμενη από μεγάλο ποσοστό μέσων ενημέρωσης, εκτιμά πως οι κύριοι ένοχοι της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα είναι οι μικρομεσαίοι", εξηγεί ο κ. Κορωνάκης. "Και αυτό αποτυπώνεται στα μέτρα που έχουν ληφθεί και σ` εκείνα που λαμβάνονται. Ευνοούν τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα, επειδή εκεί δήθεν χτυπιούνται αποδείξεις για τα πάντα, διότι βοηθά και των εσωτερικό οικονομικό έλεγχο (σ.σ.: να μην ...τσεπώνει κάποιος κακός υπάλληλος), ενώ στην μικρομεσαία επιχείρηση, μπορεί να γίνονται πωλήσεις χωρίς αποδείξεις. Ωστόσο, κανείς δεν λέει, ότι ο μεγάλος όμιλος, μπορεί αν θέλει, να διοχετεύσει τις εισπράξεις του και να τις επανεισαγει ....φοροαπαλλαγμένες, από το υποκατάστημά του στη Βουλγαρία, πραγματοποιώντας έτσι, ακόμα μεγαλύτερη φοροδιαφυγή."

  

"Κατ` αρχήν, αν ο κόσμος δεν έχει χρήματα για να καταναλώσει, είτε μεγάλη επιχείρηση είσαι, είτε μικρή επιχείρηση, δεν πουλάς, άρα κινδυνεύεις να κλείσεις", λέει η κ. Μολφέση. "Από εκεί και πέρα, πραγματικά, η κατάργηση του αφορολόγητου, η πιθανή αύξηση του φόρου επί των κερδών μέχρι 35% από το πρώτο ευρώ και κάποιες προωθούμενες ρυθμίσεις, όπως -για παράδειγμα- η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας και τα θέματα λειτουργίας σε αργίες, δείχνουν μια τάση να ευνοηθούν οι μεγάλες επιχειρήσες βάρος της μικρομεσαίας επιχείρησης."

Σε κάθε περίπτωση βέβαια το θέμα δεν είναι ποιος φοροδιαφεύγει λιγότερο ή περισσότερο και ποιον πρέπει να εξαφανίσουμε από τον χάρτη, αλλά να βρει το κράτος ένα δίκαιο σύστημα, που επιτρέπει και στην μεγάλη επιχειρήση, αλλά και στην μικρομεσαία επιχείρηση να "αναπνεύσουν", στενεύοντας ή εξαφανίζοντας τα περιθώρια φοροδιαφυγής.

Είναι άλλο πράγμα η πάταξη της φοροδιαφυγής και εντελώς άλλο (και μάλλον άστοχο), η καταδίκη του ...υπόπτου, σε οικονομική ανυπαρξία.