Ίσως οι μικρασιάτικες μου ρίζες, λίγο τα
πολίτικα φαγητά , τα προσφυγικά τραγούδια και οι ιστορίες του
Ναστραντίν Χότζα που με συνόδευαν καθώς μεγάλωνα, με ώθησαν στο να πάρω
την απόφαση να δοκιμάσω την τύχη μου στην Κωνσταντινούπολη.
Πρόκειται για μία πόλη χαοτική που είτε θα τη λατρέψεις είτε θα τη μισήσεις. Έντονοι ρυθμοί, πολυκοσμία, κορναρίσματα, σειρήνες και το τοπίο αυτό έρχονται να δέσουν οι πιο καλλίφωνοι ιμάμηδες της χώρας. Η αληθινή ζωή της Πόλης κρύβεται στους απότομους δρόμους του Beyoğlu, τα σκοτεινά περάσματα στο Kapalıçarşı και τις γέφυρες που συνδέουν την Ευρωπαϊκή με την Ανατολική πλευρά.
Περπατώντας στην İstiklal θα πετύχεις παγωτατζήδες να χτυπάνε ρυθμικά τα σιδερένια μαρκούτσια τους, στο Eminönü θα ακούσεις τον εκνευριστικό ήχο που κάνουν τα πούλια από παθιασμένους ταβλαδόρους, σε δρομάκια του Kadıköy θα μυρίσεις κάθε λογής ναργιλέ και με τη συνοδεία πασατέμπο μπορείς να απολαύσεις την απίστευτη θεά της Ανατολικής πλευράς από ένα παγκάκι στο Kabataş.
Το ελληνικό στοιχείο είναι διάχυτο όπου κι αν βρεθείς. Στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Πόλης ανεμίζει η ελληνική σημαία, εκεί βρίσκεται στο Σισμανόγλειο Μέγαρο (φωτο) όπου διεξάγονται δωρεάν μαθήματα ελληνικών. Λίγο παρακάτω το γραφείο της Απογευματινής, της δεύτερης παλαιότερης εφημερίδας (από το 1925) μετά την Cumhuriyet (Τζουμχουριέτ). Το Πέραν, το Γεντί Κουλέ, το Ντεπώ… Ρεμπέτικες βραδιές με απαγορευμένα κομμάτια να συνοδεύουν τη ρακιά και το μεζέ...
Oι πρώτες μου βδομάδες στην Πόλη συνοδεύονται από διαρκείς εξερευνήσεις. Έκλεισα περίπου ένα μήνα από τη στιγμή που μετακόμισα εδώ και κάθε μέρα ανακαλύπτω...
Πρόκειται για μία πόλη χαοτική που είτε θα τη λατρέψεις είτε θα τη μισήσεις. Έντονοι ρυθμοί, πολυκοσμία, κορναρίσματα, σειρήνες και το τοπίο αυτό έρχονται να δέσουν οι πιο καλλίφωνοι ιμάμηδες της χώρας. Η αληθινή ζωή της Πόλης κρύβεται στους απότομους δρόμους του Beyoğlu, τα σκοτεινά περάσματα στο Kapalıçarşı και τις γέφυρες που συνδέουν την Ευρωπαϊκή με την Ανατολική πλευρά.
Περπατώντας στην İstiklal θα πετύχεις παγωτατζήδες να χτυπάνε ρυθμικά τα σιδερένια μαρκούτσια τους, στο Eminönü θα ακούσεις τον εκνευριστικό ήχο που κάνουν τα πούλια από παθιασμένους ταβλαδόρους, σε δρομάκια του Kadıköy θα μυρίσεις κάθε λογής ναργιλέ και με τη συνοδεία πασατέμπο μπορείς να απολαύσεις την απίστευτη θεά της Ανατολικής πλευράς από ένα παγκάκι στο Kabataş.
Το ελληνικό στοιχείο είναι διάχυτο όπου κι αν βρεθείς. Στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Πόλης ανεμίζει η ελληνική σημαία, εκεί βρίσκεται στο Σισμανόγλειο Μέγαρο (φωτο) όπου διεξάγονται δωρεάν μαθήματα ελληνικών. Λίγο παρακάτω το γραφείο της Απογευματινής, της δεύτερης παλαιότερης εφημερίδας (από το 1925) μετά την Cumhuriyet (Τζουμχουριέτ). Το Πέραν, το Γεντί Κουλέ, το Ντεπώ… Ρεμπέτικες βραδιές με απαγορευμένα κομμάτια να συνοδεύουν τη ρακιά και το μεζέ...
Oι πρώτες μου βδομάδες στην Πόλη συνοδεύονται από διαρκείς εξερευνήσεις. Έκλεισα περίπου ένα μήνα από τη στιγμή που μετακόμισα εδώ και κάθε μέρα ανακαλύπτω...
* Η Μάριαν Τσουκαλά, αποφοίτησε πρόσφατα
από σχολή Δημοσιογραφίας της Θεσσαλονίκης.
Βρίσκεται για ένα έτος στην Κωνσταντινούπολη,
στο πλαίσιο προγραμματος ανταλλαγών νέων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια είναι καλοδεχούμενα, ακόμα και όταν διαφωνείτε με τα αναγραφόμενα. Μόνος κανόνας, η στοιχειώδης ευγένεια και ο σεβασμός του συνομιλητή